Sevgili Cüzdanım,
ben bunları yazarken, sen, tüm duygularımdan habersiz, çantamın içinde duruyorsun.
Sana eğer şimdi biraz sitem edeceksem bil ki seni sevdiğimden, senden vazgeçemediğimdendir.
Yeri geldi küçük bir çantaya koymak için çok hırpaladım, yeri geldi büyük çantaların içinde arayıp durdum seni.
Evde unuttuğum o günü hatırlamak bile istemiyorum.
Evde unuttuğum o günü hatırlamak bile istemiyorum.
İnanılmaz parasız kaldığım bir gün, kenarından, hiç hatırlamadığım bir 10 TL çıkarmıştın. Sen belki unutmuşsundur ama ben bu iyiliğini asla unutmayacağım.
Hatırlar mısın, bir keresinde, bakkal "bozuk vericem" demiş ve bir sürü demir parayı elime tutuşturmuştu.
Ben de o paraları sana sığdırmaya çalışmıştım. Patlamak üzereydin. Ne kızmışsındır o gün bana.
Ama inan o günü hatırladıkça hala utanıyorum.
Abiye giyindiğim günler, seni yanıma alamayınca, inan bana ben de mutlu olmuyordum. Bir yarım hep evde, seninle kalıyordu.
Benim için ne kadar önemli olduğunu bir bilsen.
E kolay değil, her şeyimi sana emanet ettim. Param, kimliğim, kredi kartlarım, kartvizitlerim, fotoğraflar...
Ah be cüzdanım, ben de öyle duygulara neden oluyorsun ki, sevgiliye "gel be artık" isyanı gibi...
Demem o ki, yıl olmuş 2012 "dol be artık"...Yetti valla, bak zam zamanı, artık naparsın bilmiyorum ama eğer...öhö öhö..
S.S.V.D.S.O.A.
Özlem
Yorumlar
Yorum Gönder