Kış Gelmeden...

Bu sene tiyatro sezonunu hızlı açtık. 33 Varyasyon'dan sonra dün de Kış Gelmeden' i izledik. Oyun hakkında DT sitesinde bilgi yok. Dolayısı ile sadece kendi cümlelerimi paylaşacağım.

"Çok küçük yaşta anne babasını kaybeden üç kardeşin dramını anlatıyor oyun. Büyük abla, bir kocaya varır ve tüm hayatı o adam olur. Sessiz, kendi halinde, mutsuz olduğunu bile farkedemeyecek kadar sıradan bir hayat sürer. Küçük abla biraz hoppa, aklı havada, biraz daha farklı olmayı seven, mutluluğu için ailesine karşı çıkmış ancak yine de mutluluğu yakalayamamıştır. En son İzmir'de olduğu haberi alınmıştır ancak akibetini oyunun sonunda da tam anlamayız. Küçük kardeş (ki kendisi başroldür) ise, küçük yaşta okumaktan vazgeçmiş, futbolcu olma sevdası ile Anadolu' nun çeşitli illerinde maceralara dalmış, sonunda bir sakatlık sonucu futbol sevdası son bulmuştur. Olaylar, küçük kardeşin, büyük abla ve huysuz eniştesini görmek için İstanbul'a gelmesi ile başlar."

Kadrosu şöyle;

Yazan : FÜRUZAN

Yöneten : FUNDA METE

Dekor-Giysi Tasarımı : K. TÖRE ÖZSEL

Işık Tasarımı : BURHANETTİN YAZAR

Dramaturg : FÜRUZAN TERCAN

Yönetmen Yardımıcısı : HÜLYA DİZMEN YÜCEL

Sahne Amiri : EMİNE BAŞARAN ÖZKAN

Kondüvit : SONER YÜCEL

Suflöz : FATMA KIŞ

Oyuncular

BAHADIR KARASU

SELMA BAYRAKTARGİL

ÖZGÜR KEÇECİ

ÖZGE MİRZALI

Oyun aslında gayet güzel başladı, İyi de devam etti. Az ama öz oyuncularla yormadan, bilindik bir hikayeyi kendi açısından anlatıyordu. Arada eğlenceli geçişler, maç anlatımları, perdeye yansıtmalar değişik renkler veriyordu oyuna. Öne çıkan oyuncular Bahadır Karasu ve Selma Bayraktargil' in performansı oldukça iyidi. Gerçi Selma Bayraktargil' in bazı aşırıya kaçışları oldu ama bu o kadar da büyük bir sorun değildi. Asıl sorun oyunun tek perde olması idi. Biz tam oyunun içine girdik, ikinci perde çok güzel olacak derken hoooppp "SON" :)

 

Bu durum oyunun konusunu bilenler için sürpriz olmaz belki ama ben, hakkında hiç bir bilgim olmadan gittiğim için ciddi anlamda bir "yarım kalmışlık" durumu yaşadım. Şimdi kalkmış ustadların tarzını eleştirmek bana düşmez ama öyle zayıf bir final oldu ki, bu anca perde arasıdır diye düşündürdü. Hani derler ya hevesimiz kursağımıza oturdu, onu hissettik çıkarken. Sanki oyun bitmemiş de, biz çok acil bir iş için, bir ölüm kalım meselesi için oyunun yarısında çıkmış gibiydik.

 

Tabi bu hali ile de bu oyundan memnun ayrılmadım. Belki çoğunluk farklı düşünüyordur ama ben bunları çok net bir biçimde hissettim. :/