Dün bir şeyi farkettim;
Hani böyle sürekli sizi kıran insanlara karşı bir noktadan sonra kırılmayı kesersiniz ya, işte onun sebebini anladım sanırım. Sebep şu ki artık kırılacak kadar büyük parçanız kalmıyor. Yani aslında kırılmaya ya da kişinin kırıcı tavırlarına alışmak diye bir şey yok. Siz istemeseniz de kırılma kapasiteniz dolmamışsa kırılırsınız. Ama bir an gelir, o kadar kırılmışsınızdır ki, kalbiniz artık tuz buz olmuştur. İşte o noktadan sonra isteseniz de kırılamazsınız. Kırılacak büyüklükte bir parçanız kalmamıştır o kişiye ait. Buradan şu sonuca varıyoruz, eğer bir insana artık kırılmıyorsanız o insan sizin hayatınızdan çıkmak üzeredir...
Yorumlar
Yorum Gönder