Şimdiye kadar hiç yapmadığım bir şeyi yaptım dün akşam. Bir arkadaşımın "karaoke yapalım" teklifini ciddiye almamızla başladı her şey ve sonunda kendimizi, elimizde mikrofon sahnede bulduk :)
Bahçelievler'deki Brothers'ın alt katında salı ve perşembe günleri karaoke günleri varmış. Karaoke sistemi bana gayet iyi geldi ancak mekan içinde müziğin sesi çok yüksek. Belki de doğal olanı budur. Ama öyle "bir yandan muhabbet edelim, bir yandan da şarkı söyleriz" mekanı değil. Sadece şarkılara ve ritimlere eşlik edebileceğiniz bir mekan. Oldukça kalabalıktı ve her defasında bir masadan bir şarkı alınıyordu. Biz de kalabalık bir grup olarak gittiğimiz için tek söylemek yerine grup şeklinde çıktık sahneye. Barış Manço' nun "Sarı Çizmeli Mehmet Ağa"'sını söyledik (Kefenin cebi yok diyerek gündemimize de göndermeler yaptık :) ).
Herkesin ilk karaoke deneyimi olduğu için grup şeklinde çıkmak bir nevi sahne korkumuzu aldı. Zaten ortamı görünce heyecanınız geçiyor. Çünkü gerçekten çok rahat, kötü performansların bile ciddi alkış aldığı, eğlenceli bir ortam vardı. Ki gerçekten belki de gecenin en kötü performansını gerçekleştiren bir kız, en çok alkış alanıydı :) Bu sahne bana anında My Best Friend's Wedding filminin meşhur karaoke sahnesini hatırlattı :)
Üç saate yakın orada kalmamıza rağmen bize iki kere sıra geldi ve ikinci şarkımız "Ankara' nın Bağları" idi. İnsanlar gayet pop şarkılar söylerken bu türkü doğru bir seçim mi acaba tereddütü ile yaklaştık sahneye ama müziğin başlaması ile birlikte herkes ortaya doluşup oynamaya başladı :) İçimizde var arkadaş, durduramıyoruz. Kendimizi kaptırıp "Alkışlayan elleriniz dert görmesin" demediğimize şükrediyorum :). Olayın özü belliydi aslında. Herkesin tek amacı eğlenmekti ve herkes bir başkasının heyecanına destek olarak bunu gerçekleştiriyordu. Gerçekten çok eğlendim. Madem bu kadar karaoke'den bahsettik, muhteşem bir film olan PS: I Love You' daki o eğlenceli karaoke sahnesini de es geçmeyelim...
Yorumlar
Yorum Gönder